Laatste weken in het land van Oz & Hong Kong
Door: Karen
Blijf op de hoogte en volg Karen
16 Juni 2012 | Hong Kong, Kowloon
G'day mijn dierbare blog-opvolgers...
Mijn laatste verhaaltje is alweer 'bijna' 2 maanden geleden. Mijn Nieuw - Zeelands avontuur... Over een snel - voorbijgaande - tijd gesproken. Hier hebben we er eentje!
Ik schreef laatst dat ik hoopte nog te kunnen schrijven in Hong Kong.
Wel... Daar gaan we dan!
Op 25 april (papa's verjaardag) arriveerde ik dus weer op mijn vertrouwde thuisbasis. Ik was dolgelukkig iedereen weer terug te zien en weer te midden van alle paarden te zijn. Nieuw Zeeland was zo leuk geweest dat er voor mij niets meer stuk kon gaan!
Een dikke week later klopte dat 'niets kon meer stuk gaan - deeltje' niet meer :) Want, ik kreeg een kapotte knie!
Loempe Karen stootte haar knie tegen een dikke balk toen ik in het donker van de hooischuur af kwam. Ik had natuurlijk nog niet meteen door hoe 'erg' het was. En na even goed op mijn tanden gebeten te hebben gingen we weer verder. Wanneer we dan eindelijk in de auto kwamen hadden we een kijkje in het licht. Ieuw! Dat zag er helemaal 'stuk' uit. Een gat in mijn broek, en een gat in mijn knie. Na dit voorval reden we nog niet direct naar huis... Eerst nog even langs Mc Donalds. Ons avondeten oppikken :) haha... No Worries in Australië. Gelukkig hebben we het thuis meteen met zijn allen wel grondig bekeken. Ze hebben het dan dichtgeplakt met hechtingsstrips en een goede kwak Detol - zalf erin. You'll be right, mate! Haha, of course I will. Die nacht deed ik wel bijna geen oog dicht want ik wist me maar in geen houding te leggen. Er werd serieus geklopt aan de binnenkant van mijn knie. Bleek dan ook de volgende ochtend dat ik niet meer op mijn been kon lopen, of steunen. Karen moest dus thuis blijven, stil zitten, niets doen... Terwijl Tara de paarden nu op haar eentje moest trainen en iedereen buiten aan het werk was. Ja, hallooo! Dat is niks voor mij... In mijn laatste weken in Australië, was dit het laatste wat ik wilde!
Goed, 1 dag ben ik maar braafjes binnen gebleven. Maar de volgende dag moest ik een 'aangepaste' taak hebben... Of ik werd gek! Matt werd steeds boos als hij me van hier naar daar zag huppelen, of weer buiten zag. Hij kon niet anders dan me iets laten doen. Ik zou mijn been wel zo stil mogelijk houden. Want het doel was zo snel mogelijk weer op paard zitten. Het kapotte knie - verhaal gebeurde vrijdag. En 's woensdags zat ik voor het eerst terug op paard. Jeej! Maar ook AAAUWTSJ! Want ik moest mijn knie natuurlijk buigen. Stijgbeugel op 't langst... Leuk zo racepaarden trainen! Ik kon me wel op één of andere manier houden dat ik het klaar kreeg om te rijden. Gelukkig regende het de volgende dagen pijpenstelen en kreeg mijn knie zo toch nog wat extra rust. Ondertussen zit er nog steeds een korst op. En kan ik er nog steeds niet op steunen... Een leuk souvenirtje mee naar huis.
Verder was alles nog heeeeeel leuk daar. En heb ik de laatste weken nog 'enorm' genoten. Het afscheid viel dus 'opnieuw', enorm zwaar. Nu was het echter. Want ik weet natuurlijk niet wanneer ik hen terug ga zien. En die mensen liggen me echt nauw aan het hart. Maar goed... Ik kan nu alleen maar ontzettend blij zijn om de leuke tijd die ik met hen gehad heb. En, afscheid nemen bestaat niet!
Voor de onwetende... Ondertussen ben ik in Hong Kong. Mijn voorlaatste dag, mijn laatste nacht.
Mijn ogen gingen wijd open bij het aankomen in Hong Kong. Een compleet andere wereld weer. Zo leuk om al die verschillende werelddelen en culturen te kunnen zien. Ik werd er helemaal blij van.
Het geeft ook telkens zo'n voldaan gevoel als je weer maar eens hebt uit gepuzzeld hoe je ergens moet geraken, en dat dan nog eens lukt ook!
Aangekomen aan mijn hostel, met de bus vanuit de luchthaven... Werd ik meteen omsingeld door Indiërs die me een hostel wouden aanbieden. Hopla, nog maar eens word je in de realiteit van een ander werelddeel getrokken. Het was ook al 1am... Ik wist niet goed wat me allemaal overkwam. Maar ik vond het allemaal wel oke en liet het op me afkomen. Eentje van die Indiërs wees me de weg naar mijn hostel. We gingen door een dikke, verroeste poort. En vervolgens langs allemaal kleine shops met Indiërs die allerlei elektronische apparaturen willen verkopen, of fruit... een beetje een duistere plek toch wel. Eens te meer met die TL-verlichtingen! Goed, plots kwamen we aan 2 liften waarvan ik de linkse moest nemen. Dat wist ik vanop mijn beschrijving. Dus ik wist ook dat ik goed zat. Daaaaag Indiër! Laat me nu maar alleen :) En daar ging 'ie! (oeffff)
Ik zit dus in een klein 1-persoons kamertje... Proper. En het hostel is dichtbij alles gelegen. Supermarkt, de ferry's,... Ik heb de voorbije dagen dus volop van Hong Kong kunnen genieten. Heb de eerste dag opgezocht wat hier allemaal te bezichtigen viel en hopsakee... daar gingen we dan. Zalig toch?
De eerste dag ben ik naar 'The Peak' geweest. Is een gebouw op Hong Kong Island (moest dus de ferry nemen) dat je een uitzicht geeft over Hong Kong. Indrukwekkend daarboven! Je werd naar boven getrokken met een tram. Een historisch trammetje die aan een dikke kabel hangt en zo toch wel een hoek van 45° trotseert!
Dag 2 ben ik naar de grootste Boeddha van de wereld gegaan, op Lantau Island. Een uurtje met de ferry... En vervolgens bus 2 door het berglandschap. Enorm mooi... Enorm verschillend met wat ik gezien heb in Australië. Na 260 trappen getrotseerd te hebben kwam je bij de Boeddha. Vervolgens ben ik ook naar het bijliggende Po Lin - klooster gegaan. Opnieuw prachtig!
Na een wandelingetje op het 'Wisdom Path' dat er ook bij lag was ik goed geïnformeerd door een vriendelijke Chinees, genaamd Leo. Iedereen begint altijd spontaan tegen me te praten. Zo grappig, en leuk. Leo vertelde me wat ik zeker nog moest doen in Hong Kong. Hij vertelde over het vissersdorpje Tai-O. Niet ver van de Boeddha gelegen. Dus... Op naar Tai-O. Bus nummer 21 bracht me in 15min naar Tai-O. Maar maakte me ook zo misselijk als iets! En natuurlijk belandde ik dan ook nog eens temidden van.... stinkende, gedroogde vis. Leuk dorpje... Maar ik kon er niet lang blijven. Mijn maag begaf zich al in mijn keel. Nadat ik heel mijn weg tot het dorpje had gebaand. Moest ik natuurlijk ook nog heeeelemaal terug. Een uur terug op de bus, met mijn maag nog steeds in mijn keel. Jezelf proberen te focussen op iets anders. Eens uit die bus, bij de ferry, ben ik naar de Mc Donalds gespurt en was ik 'net' op tijd op de wc. De rest moet ik niet vertellen :)
Zo zwak als ik me voelde moest ik ook nog 2 boottrippen doen. Jeeej! Karen heeft geen last van zeeziekte, neeuuu! Eens van die boten moest ik ook nog een 10min wandelen tot aan mijn hostel. Tussen alle chinezen. Wat was ik blij om in mijn kamertje aan te komen. Zo misselijk als ik terug was ben ik op mijn bedje gaan liggen en ben dan gelukkig in slaap gevallen. Deze ochtend voelde ik me weer helemaal normaal! Fieuw!
Ik had gepland om vandaag nog een ander eilandje op te zoeken... Maar het regende met pijpenstelen. Heb me dan maar een iets professionelere camera gekocht. En ben naar 'the Ladies market' gegaan. Daar begon het alleen nog maar harder te regenen. Aangekomen in mijn hostel was ik 'soaked' tot en met. Ik vrees dat mijn All*Stars nog nat zullen zijn als ik terug in België ben :)
Waar ik dus zeeeeeer snel zal zijn! Overmorgen weliswaar... Oeh wat klinkt dat gek. Na 9 maanden van huis geweest te zijn.
Dat neemt niet weg natuurlijk dat ik ENORM uitkijk naar iedereen terug te zien. E N O R M!
Maar natuurlijk zitten de reiskriebels in me... En die zullen en mogen niet verdwijnen!
Aan iedereen... Dankjewel om me op te volgen, om lieve berichtjes na te laten, om interesse te tonen in wat ik gedaan heb. Keer op keer deed dat enorm deugd. En ik keek er altijd naar uit jullie reacties te lezen.
Dankjewel aan alle lieve mensen die ik doorheen mijn trip heb mogen ontmoeten. Jullie waren een inspiratie. Het voelt geweldig om te kunnen zeggen: 'Ik heb vrienden over heel de wereld'
*** So, thanks to all the people I've met on my trip! U guys were amazing, an inspiration! And you've made my trip complete! I will never ever forget you all! ***
Dankjewel aan mama & papa. Om me de kans te geven dit te doen. Om me te vertrouwen en te steunen wanneer ik dat nodig had! En vooral voor mama... Om me zolang te kunnen missen.
Zoals ik het reeds op Facebook geplaatst heb:
'Wat een voorrecht en een ongelofelijke verrijking om te mogen reizen!'
Vind de oneindigheid aan mogelijkheden en ruimte die de wereld te bieden heeft... Infinity!
Ik kan het alleen maar IEDEREEN toewensen. Ga, en ontdek de wereld. Je leeft maar 1 keer!
-------------------------------------Foto's:
https://picasaweb.google.com/108841674062075524172/LaatsteWekenInHetLandVanOzHongKong?authuser=0&authkey=Gv1sRgCNufo7PV-Li3jgE&feat=directlink
Dikke xxx'en,
Karen
Mijn laatste verhaaltje is alweer 'bijna' 2 maanden geleden. Mijn Nieuw - Zeelands avontuur... Over een snel - voorbijgaande - tijd gesproken. Hier hebben we er eentje!
Ik schreef laatst dat ik hoopte nog te kunnen schrijven in Hong Kong.
Wel... Daar gaan we dan!
Op 25 april (papa's verjaardag) arriveerde ik dus weer op mijn vertrouwde thuisbasis. Ik was dolgelukkig iedereen weer terug te zien en weer te midden van alle paarden te zijn. Nieuw Zeeland was zo leuk geweest dat er voor mij niets meer stuk kon gaan!
Een dikke week later klopte dat 'niets kon meer stuk gaan - deeltje' niet meer :) Want, ik kreeg een kapotte knie!
Loempe Karen stootte haar knie tegen een dikke balk toen ik in het donker van de hooischuur af kwam. Ik had natuurlijk nog niet meteen door hoe 'erg' het was. En na even goed op mijn tanden gebeten te hebben gingen we weer verder. Wanneer we dan eindelijk in de auto kwamen hadden we een kijkje in het licht. Ieuw! Dat zag er helemaal 'stuk' uit. Een gat in mijn broek, en een gat in mijn knie. Na dit voorval reden we nog niet direct naar huis... Eerst nog even langs Mc Donalds. Ons avondeten oppikken :) haha... No Worries in Australië. Gelukkig hebben we het thuis meteen met zijn allen wel grondig bekeken. Ze hebben het dan dichtgeplakt met hechtingsstrips en een goede kwak Detol - zalf erin. You'll be right, mate! Haha, of course I will. Die nacht deed ik wel bijna geen oog dicht want ik wist me maar in geen houding te leggen. Er werd serieus geklopt aan de binnenkant van mijn knie. Bleek dan ook de volgende ochtend dat ik niet meer op mijn been kon lopen, of steunen. Karen moest dus thuis blijven, stil zitten, niets doen... Terwijl Tara de paarden nu op haar eentje moest trainen en iedereen buiten aan het werk was. Ja, hallooo! Dat is niks voor mij... In mijn laatste weken in Australië, was dit het laatste wat ik wilde!
Goed, 1 dag ben ik maar braafjes binnen gebleven. Maar de volgende dag moest ik een 'aangepaste' taak hebben... Of ik werd gek! Matt werd steeds boos als hij me van hier naar daar zag huppelen, of weer buiten zag. Hij kon niet anders dan me iets laten doen. Ik zou mijn been wel zo stil mogelijk houden. Want het doel was zo snel mogelijk weer op paard zitten. Het kapotte knie - verhaal gebeurde vrijdag. En 's woensdags zat ik voor het eerst terug op paard. Jeej! Maar ook AAAUWTSJ! Want ik moest mijn knie natuurlijk buigen. Stijgbeugel op 't langst... Leuk zo racepaarden trainen! Ik kon me wel op één of andere manier houden dat ik het klaar kreeg om te rijden. Gelukkig regende het de volgende dagen pijpenstelen en kreeg mijn knie zo toch nog wat extra rust. Ondertussen zit er nog steeds een korst op. En kan ik er nog steeds niet op steunen... Een leuk souvenirtje mee naar huis.
Verder was alles nog heeeeeel leuk daar. En heb ik de laatste weken nog 'enorm' genoten. Het afscheid viel dus 'opnieuw', enorm zwaar. Nu was het echter. Want ik weet natuurlijk niet wanneer ik hen terug ga zien. En die mensen liggen me echt nauw aan het hart. Maar goed... Ik kan nu alleen maar ontzettend blij zijn om de leuke tijd die ik met hen gehad heb. En, afscheid nemen bestaat niet!
Voor de onwetende... Ondertussen ben ik in Hong Kong. Mijn voorlaatste dag, mijn laatste nacht.
Mijn ogen gingen wijd open bij het aankomen in Hong Kong. Een compleet andere wereld weer. Zo leuk om al die verschillende werelddelen en culturen te kunnen zien. Ik werd er helemaal blij van.
Het geeft ook telkens zo'n voldaan gevoel als je weer maar eens hebt uit gepuzzeld hoe je ergens moet geraken, en dat dan nog eens lukt ook!
Aangekomen aan mijn hostel, met de bus vanuit de luchthaven... Werd ik meteen omsingeld door Indiërs die me een hostel wouden aanbieden. Hopla, nog maar eens word je in de realiteit van een ander werelddeel getrokken. Het was ook al 1am... Ik wist niet goed wat me allemaal overkwam. Maar ik vond het allemaal wel oke en liet het op me afkomen. Eentje van die Indiërs wees me de weg naar mijn hostel. We gingen door een dikke, verroeste poort. En vervolgens langs allemaal kleine shops met Indiërs die allerlei elektronische apparaturen willen verkopen, of fruit... een beetje een duistere plek toch wel. Eens te meer met die TL-verlichtingen! Goed, plots kwamen we aan 2 liften waarvan ik de linkse moest nemen. Dat wist ik vanop mijn beschrijving. Dus ik wist ook dat ik goed zat. Daaaaag Indiër! Laat me nu maar alleen :) En daar ging 'ie! (oeffff)
Ik zit dus in een klein 1-persoons kamertje... Proper. En het hostel is dichtbij alles gelegen. Supermarkt, de ferry's,... Ik heb de voorbije dagen dus volop van Hong Kong kunnen genieten. Heb de eerste dag opgezocht wat hier allemaal te bezichtigen viel en hopsakee... daar gingen we dan. Zalig toch?
De eerste dag ben ik naar 'The Peak' geweest. Is een gebouw op Hong Kong Island (moest dus de ferry nemen) dat je een uitzicht geeft over Hong Kong. Indrukwekkend daarboven! Je werd naar boven getrokken met een tram. Een historisch trammetje die aan een dikke kabel hangt en zo toch wel een hoek van 45° trotseert!
Dag 2 ben ik naar de grootste Boeddha van de wereld gegaan, op Lantau Island. Een uurtje met de ferry... En vervolgens bus 2 door het berglandschap. Enorm mooi... Enorm verschillend met wat ik gezien heb in Australië. Na 260 trappen getrotseerd te hebben kwam je bij de Boeddha. Vervolgens ben ik ook naar het bijliggende Po Lin - klooster gegaan. Opnieuw prachtig!
Na een wandelingetje op het 'Wisdom Path' dat er ook bij lag was ik goed geïnformeerd door een vriendelijke Chinees, genaamd Leo. Iedereen begint altijd spontaan tegen me te praten. Zo grappig, en leuk. Leo vertelde me wat ik zeker nog moest doen in Hong Kong. Hij vertelde over het vissersdorpje Tai-O. Niet ver van de Boeddha gelegen. Dus... Op naar Tai-O. Bus nummer 21 bracht me in 15min naar Tai-O. Maar maakte me ook zo misselijk als iets! En natuurlijk belandde ik dan ook nog eens temidden van.... stinkende, gedroogde vis. Leuk dorpje... Maar ik kon er niet lang blijven. Mijn maag begaf zich al in mijn keel. Nadat ik heel mijn weg tot het dorpje had gebaand. Moest ik natuurlijk ook nog heeeelemaal terug. Een uur terug op de bus, met mijn maag nog steeds in mijn keel. Jezelf proberen te focussen op iets anders. Eens uit die bus, bij de ferry, ben ik naar de Mc Donalds gespurt en was ik 'net' op tijd op de wc. De rest moet ik niet vertellen :)
Zo zwak als ik me voelde moest ik ook nog 2 boottrippen doen. Jeeej! Karen heeft geen last van zeeziekte, neeuuu! Eens van die boten moest ik ook nog een 10min wandelen tot aan mijn hostel. Tussen alle chinezen. Wat was ik blij om in mijn kamertje aan te komen. Zo misselijk als ik terug was ben ik op mijn bedje gaan liggen en ben dan gelukkig in slaap gevallen. Deze ochtend voelde ik me weer helemaal normaal! Fieuw!
Ik had gepland om vandaag nog een ander eilandje op te zoeken... Maar het regende met pijpenstelen. Heb me dan maar een iets professionelere camera gekocht. En ben naar 'the Ladies market' gegaan. Daar begon het alleen nog maar harder te regenen. Aangekomen in mijn hostel was ik 'soaked' tot en met. Ik vrees dat mijn All*Stars nog nat zullen zijn als ik terug in België ben :)
Waar ik dus zeeeeeer snel zal zijn! Overmorgen weliswaar... Oeh wat klinkt dat gek. Na 9 maanden van huis geweest te zijn.
Dat neemt niet weg natuurlijk dat ik ENORM uitkijk naar iedereen terug te zien. E N O R M!
Maar natuurlijk zitten de reiskriebels in me... En die zullen en mogen niet verdwijnen!
Aan iedereen... Dankjewel om me op te volgen, om lieve berichtjes na te laten, om interesse te tonen in wat ik gedaan heb. Keer op keer deed dat enorm deugd. En ik keek er altijd naar uit jullie reacties te lezen.
Dankjewel aan alle lieve mensen die ik doorheen mijn trip heb mogen ontmoeten. Jullie waren een inspiratie. Het voelt geweldig om te kunnen zeggen: 'Ik heb vrienden over heel de wereld'
*** So, thanks to all the people I've met on my trip! U guys were amazing, an inspiration! And you've made my trip complete! I will never ever forget you all! ***
Dankjewel aan mama & papa. Om me de kans te geven dit te doen. Om me te vertrouwen en te steunen wanneer ik dat nodig had! En vooral voor mama... Om me zolang te kunnen missen.
Zoals ik het reeds op Facebook geplaatst heb:
'Wat een voorrecht en een ongelofelijke verrijking om te mogen reizen!'
Vind de oneindigheid aan mogelijkheden en ruimte die de wereld te bieden heeft... Infinity!
Ik kan het alleen maar IEDEREEN toewensen. Ga, en ontdek de wereld. Je leeft maar 1 keer!
-------------------------------------Foto's:
https://picasaweb.google.com/108841674062075524172/LaatsteWekenInHetLandVanOzHongKong?authuser=0&authkey=Gv1sRgCNufo7PV-Li3jgE&feat=directlink
Dikke xxx'en,
Karen
-
16 Juni 2012 - 16:32
Martine En Co:
Lieve meid. Wat leuk om dit allemaal te lezen. Je avontuur is een herinnering voor het leven. En ik denk als ik je zo hoor, dit is zeker niet het laatste avontuur.
Dikke kus en we zijn toch ook wel erg blij dat we je maandag terug zullen zien.
xxxx -
17 Juni 2012 - 04:35
Sjmindy:
Wat geweldig dat je dit allemaal hebt kunnen meemaken in 9 maanden tijd. Wij zijn in ieder geval ook E N O R M blij je weer te mogen verwelkomen!
Een veilige terugreis!
xxx -
17 Juni 2012 - 05:55
Chris:
Amaaaaaai, het was heel smakkelijk en aantrekkelijk om dit te lezen allemaal.
We zien ons wel, when you get there.
x -
17 Juni 2012 - 08:44
Mama:
Lieve dochter van mij, wat ben ik enorm TROTS op JOU! Bij elk verslag heb ik zitten huilen, neen geen tranen van verdriet maar van vreugde omdat ik zo fier op je ben dat jij dit allemaal hebt gedaan. Je doorzetting, je durven, je kracht om dit alleen te doen daar ben ik ontzettend fier op. Er zijn dagen geweest dat jij het ook moeilijk had maar steeds vondt jij de kracht om door te gaan. Je hebt heel erg genoten van alle dingen die op jou pad kwamen, je genoot van alle mensen die je tegen kwam en waar je ook mee verder trok, je genoot van de natuur, de kleinste dingen legde je vast op foto. Je bent uniek meid :-) Gelukkig heb ik de maanden kunnen doorstaan door jou heel vaak te horen aan de telefoon,en jou berichtjes deden mij enorm deugd,dankjewel! Je was zo ver weg en toch dacht je zo vaak aan alle mensen hier, de verjaardagen vergat je ook niet en stuurde dan een sms of via face book jou felicitatie's. Australië, N.Zeeland,Tasmanië en Hong Kong zullen voor jou een mooie herinnering blijven en zal je altijd in je hartje mee dragen! Ik ben dankbaar en blij dat ik zo een lieve dochter heb als 'jij' :-) Dankjewel lieve meid, voor je mooie verslagen en de prachtige foto's, iedereen heeft ervan genoten! Veilige terug reis naar huis waar wij jou met open armen zullen ontvangen.... Dikke knuffels en xxx Hou van je -
17 Juni 2012 - 08:58
Nydia:
Hey Karen
Amaiiiiii wat een verhalen :) echt tof, toch ongelofelijk hé wat je allemaal meegemaakt hebt.
Dit zijn 9 onvergetelijke maanden geweest die je een indruk voor je hele leven hebben gegeven.
Koester deze momenten!
Morgen ben je al terug, zal wel raar zijn terug in ons apenlandje ;)
Al deze verhalen zullen nog maar een tipje van de ijsberg zijn, er zullen er zeker nog veel volgen.
Hier kijk ik alvast naaruit :)
Ik wens je alvast een goeie thuiskomst en een veilige terugreis!
Groetjes
Nydia
Ps: nu ga ik nog even naar de foto's piepen :) -
17 Juni 2012 - 11:20
Zusje:
You are the best :)
en mijn voorbeeld! -
17 Juni 2012 - 15:44
Rina :
Helaba Karen je hebt je terugreis ingezet
Mama gaat content zijn zulle;
kan ze je knuffelen;breng al je avonturen ma mee;
weet dat we met velen met spanning je blog gevolgt hebben
goede thuiskomst in ons klein landje;
xxx tot van de week -
17 Juni 2012 - 19:54
Krista:
Ondertussen ben je al naar huis aan het reizen maar ik wou je dit toch nog meegeven, toen je een jaartje geleden mijn advies vroeg of je de trip zou maken was ik zeer enthousiast om ,,ja doen" te zeggen, toen je vertrok was ik toch wel een beetje ongerust en jaloers dat ik niet mee kon ;-) en nu ben ik zo fier dat je dit gedaan hebt en me mee hebt laten genieten van je avonturen en ik kan bijna niet geloven dat je binnen een paar uur terug bent.
Karen je bent een top-meid en vergeet vooral niet ,, JE LEEFT MAAR 1 KEER " blijven genieten
Dikke kussen
ook van Maithe want die heeft meegekeken
:-)
-
17 Juni 2012 - 21:13
Co & Marij:
dankjewel voor de leuke verslagen en het kijkje op de onderkant van de wereld. tot ergens in de vakantie! en have a safe flight home! -
17 Juni 2012 - 21:26
Ilse Reynvoet:
hey meid,wat prachtig om dit avontuur van jou te zien en lezen.... een veilige thuiskomst meid ... dikke xxx -
18 Juni 2012 - 09:06
Nadine:
Hey lieve Karen,
ondertussen waarschijnlijk al op Belgische bodem. We gaan je verhalen missen, maar nu moeten we jou niet meer missen. Ten minste voorlopig toch niet. Want ik twijfel er niet aan dat je opnieuw het avontuur zal opzoeken. Het heeft je rijker gemaakt, dat voel ik. Hopelijk valt het hier ook terug een beetje mee, en ben je snel gewend aan de dagelijkse gang.
Tot snel. XXX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
